gece şövalyem

her gece 12 den sonra
içimde bir şövalye
meydan okuyor zamana
başlıyor kılıcını sallamaya...

heryer kapkara
göz gözü görmüyor
göz beni görmüyor
o beni gören tek kişi
kalbimle selamlıyorum onu
gözlerim kör
gözlerim korkak
gözlerim saatte...

ve aniden bir toz bulutu
kaplıyor beni
yok oluyorum
her gece 12 den sonra
ben duyuyorum
şövalyem ağlıyor.